پرندگان صدا

* 

بر شاخه ها پرنده ای نبود  

با نهیبی راه افتادم  

خیابان  بر دامنم آویخت  

و دودی غلیظ  

اصطکاکمان را  

در مه پوشاند. 

* 

برشاخه های تلخ 

                  پرنده ای نمانده بود 

باغ   

              که رویای قناری داشت  

و من  

که بغض خیابانم ترسانده بود 

            صدایمان را قایم کردیم 

* 

از شاخه ها 

            پرندگان رفته بودند 

دهلیزبان نمی سرود 

و نهنگی  

   که در صدا بود نبود 

ایستاده بودیم  

ترانه ها 

دریا را می شست 

ما حسرت ماسه را 

                                                                  بهار ۱۳۷۴ بندرعباس